Tarihî devirler içerisinde her sahada büyük ilerlemeler kaydedilmiş, bilim ve teknolojide büyük gelişmeler yaşanmıştır. Özellikle elektriğin icadı ve mekanik bilgisi, 21. yüzyılı teknoloji ve bilgi çağı ile isimlendirmiştir. Fakat bu gelişmeler materyalistlerin iddia ettiği gibi “evrim” değil, kültür ve tecrübe birikimi sayesinde teknoloji ve bilim gibi alanlarda katlanarak artan bir ilerlemenin sonucudur. Bugün, Afrika steplerinde ve Güney Amerika ormanlarında vahşilerin yaşadığı gibi, Hazret-i Âdem’den sonra da bilgisiz ve ilkel yaşayan topluluklar olmuştur. Fakat bundan dolayı ne günümüzdeki ne de ilk çağdaki insanları vahşi diye nitelendirmemiz doğru olmaz.
Avcılık ve toplama, hayvancılık, tarım ve son olarak da ticaret. Adam Ferguson, John Millar, Adam Smith gibi yazarlar ve düşünürler, bütün toplumların bu dört temel aşamadan geçerek sözde evrimleştiklerini iddia ederler. Evrimcilere göre ilk insanlar, yaptıkları basit aletlerle sadece avlanabiliyor ve etraftaki bitki ve yemişleri topluyorlardı. Zihin ve yetenekleri geliştikçe de evcil hayvanlar yetiştirmeye, daha sonra da tarımla uğraşmaya başladılar. Son olaraksa, ticaretle uğraşabilecek zekâ ve yeteneğe sahip oldular.
Materyalist (maddeci) felsefe, yaratılmayı bu şekilde inkâr eder. Onlara göre evren ve madde ezelidir; yani bir başlangıcı yoktur. Evrendeki canlılığın ve düzenin nasıl ortaya çıktığını açıklayamadıkları için de sözde bilimsel görüşlerinin temelini evrim teorisiyle açıklamaya çalışırlar. Bu senaryoya göre, evrendeki bütün düzen ve canlılık, bir dizi tesadüfün sonucunda kendiliğinden meydana gelivermiştir. İlkel dünyada bulunan bu cansız maddeler tesadüfen bir araya gelerek ilk canlı organizmayı oluşturmayı başarmış ve milyonlarca yıl süren imkânsız tesadüfler sonucunda da evrim zincirinin en sonunda bulunan insan meydana gelmiştir.
Evrimci bilim adamları, tek hücreden çok hücreye ve ardından maymundan insana doğru uzanan sözde evrim sürecini açıklayabilmek için, tarihin gelişimini taş devri masalıyla da senaryolaştırmışlardır. İnsanlar ve maymunlar ortak bir atadan türemiştir.” safsatasını savunan evrimciler, bu iddialarını kendilerince kanıtlayabilmek için de bir takım arayışlara girişmişler ve arkeolojik kazılarda buldukları her taş ve ok parçasını veya çömlek kalıntılarını bu doğrultuda yorumlamışlardır. Karanlık bir mağarada hayvan postlara bürünerek oturan ve konuşma yeteneği olmayan yarı insan yarı maymun canlılar, yalnızca bir safsatadan ibarettir. İlkel insan hiçbir zaman var olmamış ve taş devri de hiçbir zaman yaşanmamıştır. Bunlar evrimcilerin medya ve sözde bilimsel bulgular yardımıyla oluşturdukları senaryolardır sadece. Biyoloji, paleontoloji, mikrobiyoloji ve gen bilimi başta olmak üzere bilim alanında yaşanan bütün gelişmeler, bugün evrim safsatasını tamamen ortadan kaldırmıştır.
Neden taş?
“Delinin biri kuyuya taş atmış, kırk akıllı onu çıkaramamış..” kabilinden bir durumdur bu. Çünkü geçmiş medeniyetlerden geriye çoğu zaman taş blokların, taştan yapıların ya da birtakım taş aletlerin kalmış olması son derece olağan bir durumdur. Birtakım taş yapıtlara ve eserlere bakarak o dönemin insanlarının sadece taşı kullanıp işleyebilen, teknik ve bilgiden uzak birer medeniyet olduklarını söyleyemeyiz. Yüz binlerce yıl önce yaşamış olan bir toplumdan geriye, görkemli ahşap yapıların, camdan zemini olan estetik evlerin ya da iç dekorasyon malzemelerinin kalmasını bekleyemeyiz. Taştan yapılanların haricindeki çoğu eserin binlerce yıl boyunca maruz kaldıkları doğal aşınmanın neticesinde un ufak olup toprağa karışacakları aşikârdır. Ahşabın, camın, bakırın, tuncun ve diğer çeşitli metallerin doğal şartlarda aşınması 100-200 yıl bile sürmemektedir. Dolayısıyla yalnızca bu taş bloklara dayanarak o dönemde yaşamış toplumların gündelik hayatları, sosyal ilişkileri, inançları, zevkleri ve de sanat anlayışları hakkında yorum yapılamaz.
Mesela mağaraların yazın serin, kışın da sıcak olması ve güvenlik bakımından daha uygun görülmesi insanları “vahşi mağara adamı” yapmaz. Sepet, deri, ahşap gibi organik maddelerin günümüze kadar ulaşamayıp sadece mağara kalıntılarının ulaşması “bütün insanlar mağaralarda yaşıyordu” yorumunu gerektirmez. Kerpiç veya ahşaptan evlerde yaşayanlara dair kalıntılar, günümüze kadar ulaşamayacağı için insanları mağara adamı olarak damgalamak bilim değil, ancak art niyettir.
Evrimi çürüten bilgiler
Araştırmalar göstermektedir ki; İbn-i Abbas Hazretleri’nin tefsirinde geçtiği üzere insanlığın tarihi 15 bin yıllıktır. O zamanlardan itibaren insanlar, çok iyi inşa edilmiş gemilerle okyanus yolculukları yapabiliyorlardı. Bize “ilkel mağara adamları” olarak tanıtılan insanlar, günümüzdeki ressamları aratmayacak bir yeteneğe ve estetik anlayışa sahiptiler. Bize evrimciler tarafından “maymun adam” gibi gösterilmeye çalışılan Neandertal ırkının, çeşitli aletler yaptığı, giyim-kuşam zevkine sahip olduğu ve kızgın kumlarda şekilli sandaletler giydiği bilinmektedir.
Yine Çatalhöyük’teki buluntular da evrimcilerin bu asılsız iddialarını çürütmektedir. Bölgedeki Arkeolog James Melaart, bu tutarsızlığı şu sözleriyle ifade etmektedir:
Neolitik dönemin önde gelen toplumlarından biri olan Çatalhöyük’teki gelişmiş toplumun sahip olduğu teknolojik özellikler hayrete düşürücüdür. Örneğin, obsidyen (sert bir volkanik cam türü) bir aynayı nasıl olup da hiç çizmeden parlatmışlardır, ya da taş boncuklarda günümüzün çelik iğnelerinin dahi açmakta zorlanacağı delikleri açmayı nasıl başarmışlardır? Ne zaman ve nasıl bakırı, kurşunu ve diğer metalleri eritmeyi öğrenmişlerdir?
Günümüz arkeologları, milattan binlerce yıl önce yapılmış son derece modern aletleri ortaya çıkarmaya devam etmektedir. Bugün, dünyanın en büyük müzelerinde sergilenmekte olan ve 14 bin yıllık olan tığlar, 11 bin yıllık düğmeler, 8 bin yıllık fincan takımları ve 95 bin yıllık sanat eşyaları sergilenmektedir. Bu bize, o dönem insanlarının anlatılanın aksine hiçbir şeyden habersiz ve asalak bir hayata sahip olmadıklarını; aksine, sanatla, edebiyatla ve bilimle ilgilendiklerini ve kendi zamanlarına göre modern bir hayat tarzlarının olduğunu göstermektedir.
Bugün arkeologların elinde bulunan fosilleşmiş kalıntıların gösterdiği sonuç; insanın insan olarak yoktan yaratıldığı ve var olduğu ilk günden itibaren de insani bir yaşamının olduğudur. Arkeolojik bulgular da, okul ders kitaplarında anlatılan; yontma taş, kaba taş ve cilalı taş gibi devirlerin hiçbir zaman yaşanmadığını desteklemektedir. “İnsanların yeni yeni konuşmayı öğrendikleri” söylenen bu dönemlere ait olan arkeolojik bulgular, gerçekte insanların mutfaklarının olduğunu, aile hayatı yaşadıklarını ve hatta beyin ameliyatları dahi yaptıklarını göstermektedir.
Peygamberler ve ilim
Hazreti Âdem ve torunları, ilimden, fenden ve medeniyetten hiçbir zaman uzak kalmamışlardır. Hazreti Âdem ve ona iman eden torunları beldelerde yaşar ve okuma-yazma bilirlerdi. Demircilik, iplik yapmak, kumaş dokumak, çiftçilik gibi zanaatları vardı. Yazı, ilk insan Hazreti Âdem’den itibaren dünyaya yayılmış, torunlarından da ırklar, çeşitli diller ve alfabeler meydana gelmişti.
Biz Müslümanlar olarak biliyoruz ki, peygamberler aynı zamanda, kendi zamanlarının teknolojisine de öncülük etmiştir. Örneğin çiftçilik, ilk insan ve ilk peygamber olan Adem (a.s.)’dan itibaren yapılan bir zanaattır. Bunun gibi İdris (a.s.)’a terzilik, Davud (a.s.)’a madencilik, Yusuf (a.s.)’a saat yapımı vahyedilmiş ve insanlık bu teknikleri ilk olarak peygamberlerle birlikte öğrenmiştir.
İnsanlar acıktıkları vakit doğada neyin yenilip, neyin yenilemeyeceğini nasıl bilebiliyorlardı? Deneme yanılma yoluyla cevabı verilemez. Çünkü, insanın karşısına zehirli bitkilerin de çıkabileceği ve bu zehirli bitkilerin denenerek anlaşılmasının mümkün olmadığını hepiniz bilirsiniz. Aksi takdirde ilk insanların tamamı bu denemeler sırasında ölürdü ve şimdi insanlık diye de bir şey olmazdı.
