“Kış gelmeden kışa yapılmalı hazırlık.”
Böyle düşünmüş, Nasreddin Hoca bir aralık.
Bir gün almış malzemeyi gitmiş ormana,
Odun kesmeye başlamış, koymuş eşeği bir yana.
Kesecek odun ararken epeyce uzaklaşmış,
Uzaklaştıkça kurt da eşeğe yaklaşmış.
Bir süre sonra acı bir ses… Eşek anırmış.
Nasreddin Hoca’nın beti benzi sararmış.
“Eyvah!” deyip koşmuş, koşmuş da ne çare.
Bir halı gibi serilmiş eşeğin postu yere.
Tam bu sırada bir adam seslenmiş Hoca’ya,
“Hocam koş, kurt kaçıyor yokuş yukarıya.”
“Komşum, bağırıp çağırma boş yere.
Eşek gitti, elden gelmez ki çare.
Hiç olmazsa tok karına yokuş yukarı,
Kaçıp gitmeseydi şu kurt bari”
***
Dili yok, sesi yok, canı yok mu sanırlar,
Hayvanlara eziyet eden insanlar?
Her gün bir başka haber, bir başka hayvan,
Görüyoruz bir köşede canı yakılan.
Günah sevap bilmez ne de olsa vur ya da öldür,
Böyle düşünmek bile büyük günah ve zulümdür.
Hayvan da olsa onun da hakkı var yaşamaya, gözetilmeli.
Zira hayvandır, bir şey olmaz denilmemeli.
Güzel bir fikre sahip olmak gerekiyorsa işte o fikir,
Nasreddin Hoca’nın latifesinde gizlidir.
Bir yolda yürümek gerekiyorsa o da yürüsün, sen de yürü.
